همسویی آموزه‏ های متون مقدس

مطالعه روابط ادیان بر مبنای سه خاستگاه مشترک ادیان با تأکید بر آیات قرآن است. دین، وحدت آفرینی تردیدناپذیر دارد. پلورالیستها می گویند: وقتی ادیان متعدد در کار باشند وحدت آفرینی به تخاصم می انجامد. این انتقاد در مسیحیت دست کشیدن از مطلق نگری را در پی آورد و زمینه طرح گفت وگوی متدینان و باور به کثرت گرایی یا وجود گوهر دین را فراهم ساخت. تدوام تنش ها بین پیروان ادیان پس از به کارگیری راهکارهای یاد شده، بیانگر این است که عوامل بیرون دینی درگیری ها را می آفریند. قرآن با نگاه به متون اصل ادیان دین گریزی را منشأ خصومتها می داند. قرآن خدا، سرشت انسان و نیاز جامعه را سه خاستگاه مشترک ادیان می داند. باور به خدا همه را در موقعیت برابر قرار می دهد. هدایت های ادیان با سرشت بشر همخوانی دارد. اقتضای زندگی اجتماعی عدالت است که همه ادیان بدان توصیه کرده اند. قرآن در عین حال تعدد ادیان را می پذیرد و ریشه تعدد را در فروع و مناسک می داند که به تبعیت از شرایط، تغییرپذیر است و سیر تکاملی دارد عمل به مشترکات هر دین ابراهیمی به دور از پیرایه ها می تواند میسر رستگاری را هموار سازد.